کلید خصوصی یک شکل پیچیده از رمزنگاری است که به کاربر امکان دسترسی به ارز دیجیتال خود را می‌دهد. یک کلید خصوصی بخشی بنیادین از بیت کوین و آلت کوین ها است. کلید خصوصی موجب ایجاد امنیت بالایی برای ارز دیجیتال شده و آن را از سرقت و دسترسی غیرمجاز مصون می‌دارد.
واکاوی کلید خصوصی
هر کاربر به هنگام کار با یک ارز دیجیتال، یک نشانی عمومی و یک کلید خصوصی برای ارسال و دریافت سکه و یا توکن دریافت می‌کند. نشانی عمومی نشانگر مکانی است که ارز دیجیتال از آنها برداشت شده و یا به آن واریز می‌شود. اما یک کاربر به صرف داشتن توکن در آن نشانی نمی‌تواند پولی را از آن برداشت کند، مگر اینکه کلید خصوصی آن را داشته باشد. کلید عمومی از طریق یک الگوریتم پیچیده ریاضیاتی از دل کلید خصوصی ایجاد می‌شود. با این وجود، ایجاد کلید خصوصی با استفاده از کلید عمومی تقریبا غیرممکن است.
کلید خصوصی دربردارنده ۵۱ کاراکتر ترکیبی (حروف الفبا و اعداد) است و همین سبب می‌شود حدس زدن آن برای هکرها تقریبا غیرممکن شود. نشانی عمومی را می‌توانید همانند یک صندوق پستی بدانید که کلید خصوصی نیز کلید باز کردن آن است. پستچی و هر کس دیگری می‌تواند داخل این صندوق، نامه یا بسته‌های پستی را بیاندازد. با این وجود فقط کسی که به کلید ویژه باز کردن آن (یعنی همان کلید خصوصی) دسترسی دارد می‌توان آن را باز کند. به همین دلیل کلید خصوصی را باید در جایی امن نگهداری کرد، زیرا در صورت سرقت رفتن یا گم شدن آن، امکان دسترسی به صندوق پستی (یا ارز دیجیتال ذخیره شده) وجود ندارد.
یک کیف پول دیجیتال به ذخیره کلید خصوصی یک کاربر می‌پردازد. وقتی تراکنشی صورت می‌گیرد، نرم‌افزار کیف پول با پردازش تراکنش با کلید خصوصی، یک امضای دیجیتالی ایجاد می‌کند. این امضای دیجیتالی بر روی سیستمی امن آپلود می‌شود، زیرا تنها راه ایجاد یک امضای معتبر برای هر تراکنشی این است که از کلید خصوصی استفاده شود. از این امضا برای تایید تراکنش صورت گرفته از سوی کاربر استفاده می‌شود و به این ترتیب اطمینان حاصل می‌شود که کاربر نمی‌تواند با ارز دیجیتال صرف شده خود در جایی دیگر یک بار دیگر خرید کند.
اگر یک کاربر کلید خصوصی خود را گم کند، دیگر نخواهد توانست به کیف پول خود دسترسی داشته باشد و از موجودی آن برای خرید استفاده کرده و یا پولی را از آن انتقال دهد. به همین دلیل ضروری است کلید خصوصی را در جایی ایمن ذخیره کنیم. البته راهکارهایی برای جلوگیری از بروز چنین مشکلی وجود دارد. برای نمونه، کلیدهای خصوصی را می‌توان بر روی کیف پول کاغذی ذخیره کرد. در این حالت، کلید خصوصی بر روی کاغذ به صورت کد کیوآر QR Code پرینت می‌شود. با اسکن کردن این کد به راحتی می‌توان تراکنش مورد نظر را امضا کرد.
راه دیگر این است که کلیدهای خصوصی را با استفاده از کیف پول سخت‌افزاری ذخیره کرد. کیف پول سخت‌افزاری یک کارت هوشمند کوچک یا دستگاه یو‌اس‌بی است که می‌تواند کلیدهای خصوصی را محافظت کند. این کیف پول دارای بخشی آفلاین برای ذخیره کلیدهای خصوصی و بخشی آنلاین برای ذخیره کلیدهای عمومی است. در صورت استفاده از کیف پول آفلاین، تراکنش جدید ابتدا به بخش آفلاین منتقل می‌شود تا امضا شود و سپس به بخش آنلاین بازمی‌گردد تا وارد شبکه ارز دیجیتال شود.
این شکل از ذخیره کلید خصوصی را در اصطلاح ذخیره سرد می‌نامند. شکل دیگر کیف پول که ذخیره گرم نام دارد، کلیدهای خصوصی را بر روی دستگاه و یا سیستمی متصل به اینترنت ذخیره می‌کند. برای نمونه می‌توان به کیف پول ویژه رایانه، کیف پول ویژه گوشی و یا کیف پول مبتنی بر وب اشاره کرد.
منبع : Investopedia